Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Iławie

WYROK

UZASADNIENIE

Powód P. M. wniósł p-ko pozwanemu L. B. o zapłatę kwoty 10.000,00zł.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż dochodzona kwota obejmuje odsetki umowne wynikające z umowy pożyczki z dnia 20.05.2013r. tj. raty odsetek trzecia, czwarta, piąta – po 3.000zł każda z nich oraz częściowo szósta w kwocie 1.000zł. W umowie pożyczki strony określiły miesięczne odsetki po 3.000zł płatne do dnia 20 każdego miesiąca.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 18.06.2015r. żądanie pozwu uwzględniono w całości.

W sprzeciwie pozwany zaskarżył wydany nakaz zapłaty w całości wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł, iż kwota pożyczki wynosiła 117.580,00zł a nie 150.000,00zł, odsetki dochodzone pozwem zostały zapłacone przez pozwanego oraz wskazał, iż odsetki te przekraczają dopuszczalne odsetki maksymalne.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 20.05.2013r. strony zawarły w formie pisemnej umowę pożyczki na mocy której powód pożyczył pozwanemu kwotę 150.000,00zł a termin zwrotu pożyczki określono na 21.05.2014r. Strony ustaliły odsetki umowne w wysokości 3.000,00zł miesięcznie płatne do dnia 20 każdego miesiąca. Umowa zawierała jednocześnie pokwitowanie odbioru kwoty 150.000,00zł.

/umowa k.14-15/

Kwota 32.420zł została wypłacona pozwanemu w gotówce zaś kwota 117.580,00zł została przelana z konta powoda na konto pozwanego w dniu następnym.

/przelew k.16, zeznania powoda k.39v/

Nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 14.08.2014r.wydanym w sprawie I Nc 1291/14 zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.000,00zł. Zasadzona kwota dotyczyła odsetek za pierwszą i drugą ratę odsetek - czerwiec i lipiec 2013r. – każda w kwocie 3.000,00zł. Nakaz zapłaty jest prawomocny a należność w nim wskazana została wyegzekwowana w postępowaniu egzekucyjnym.

/ akta Nc 1291/14 – k.19/

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym jest, iż strony zawarły w formie pisemnej umowę pożyczki. Umowę sporządzał pozwany.

Pozwany kwestionuje wysokość pożyczki wskazując iż w rzeczywistości pożyczka dotyczyła mniejszej kwoty , kwestionuje zasadność żądania zapłaty umówionych odsetek podnosząc iż odsetki te zostały przez niego już zapłacone w żądanej przez powoda kwocie oraz kwestionuje wysokość tych odsetek podnosząc zarzut przekroczenia odsetek maksymalnych.

Twierdzenia pozwanego odnośnie wysokości kwoty pożyczki są niewiarygodne i gołosłowne. Pozwany swe twierdzenie opiera na fakcie, iż przelew został dokonany na kwotę 117.580,00zł.

Jak zeznał powód część pieniędzy pozwany otrzymał w gotówce przy zawieraniu umowy, pozostałą część tj.117.580,00zł została dnia następnego przelana na konto pozwanego albowiem w gotówce taką kwotą powód nie dysponował.

Niewiarygodne są zeznania pozwanego wskazujące na niższą niż wpisana w umowie kwotę pożyczki. To pozwany pisał umowę i to pozwany wpisał do umowy pokwitowanie odbioru całej kwoty. Okoliczność, iż zasadnicza część pożyczki została wypłacona dnia następnego przelewem sama w sobie nie może decydować o zasadności twierdzeń pozwanego. Niewiarygodność zeznań pozwanego w tej kwestii potwierdzają późniejsze okoliczności związane z pożyczką tj. opłacenie przez pozwanego podatku od całej kwoty tkj.150.000zł oraz to, że pozwany wskazywał iż płacił umówione odsetki liczone od tej właśnie kwoty.

Oceniając wiarygodność zeznań pozwanego Sąd wziął pod uwagę fakt, iż umowę zawierały strony ,z których jedna tj. pozwany prowadziła działalność bankową, udzielała pożyczek więc miała wiedzę zarówno co do sporządzania umów pożyczek , znaczenia zapisów zawartych w tych umowach oraz wagi pokwitowań. Oczywiście kwestia wzajemnego zaufania także ma swe znaczenie – i to było w ocenie Sądu powodem dla którego umowę sporządzono w takim brzmieniu w sytuacji gdy jedynie część należności została wypłacona w dniu zawierania umowy.

Reasumując – Sąd za niewiarygodne i nieudowodnione uznał twierdzenia pozwanego, iż umowa pożyczki dotyczyła kwoty 117.580,00zł a nie kwoty 150.000,00zł. Zatem odsetki umowne winny być tym samym naliczane od kwoty 150.000,00zł.

Za niewiarygodne i nieudowodnione Sąd uznał twierdzenia pozwanego, iż odsetki zapłacił umówione odsetki po 3.000zł miesięcznie za okres do października 2013r. dając te pieniądze powodowi do ręki bez pokwitowania powodowi . Okoliczności tej powód zaprzeczył.

Pozwany winien zatem oko0liczność tą udowodnić.

Jedynym dowodem jaki pozwany zgłosił było przesłuchanie w charakterze strony.

Sąd ocenił , iż zeznania pozwanego w tej kwestii są niespójne, nielogiczne i niewiarygodne.

Pozwany wskazuje, iż płacił po 3.000zł miesięcznie nie otrzymawszy całej umówionej kwoty pożyczki od której te odsetki naliczono. Jak zeznał pozwany cały czas miał nadzieję , że powód dopłaci te pieniądze. Tak samo opłacenie podatku do Urzędu Skarbowego liczonego od całej kwoty 150.000,00zł w ocenie pozwanego miało skłonić powoda do wypłacenia pozostałej części pożyczki.

Mając na uwadze iż ten okres niepewności trwał od maja do października , gdyż jak zeznał pozwany jeszcze w październiku wypłacił powodowi 3.000,00zł , to wysoce niewiarygodnym jest to, że osoba z doświadczeniem na rynku pożyczkowym godzi się przez tak długi okres płacić za coś czego nie otrzymała. W tej części zatem zarzuty pozwanego Sąd uznał za niewiarygodne i nieudowodnione.

Podzielić zaś należało zarzut przekroczenia odsetek maksymalnych.

W dniu 20 lutego 2006 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw, która wprowadziła do Kodeksu cywilnego pojęcie tzw. odsetek maksymalnych.

Dodany wówczas do art. 359 § 2 ¹ stanowi, że maksymalna wysokość odsetek w stosunku rocznym nie może przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

W przypadku gdyby okazało się jednak, że strony określiły w umowie pożyczki oprocentowanie w wysokości przewyższającej odsetki maksymalne w stosunku rocznym, pożyczkodawcy i tak przysługiwałoby roszczenie o wypłatę odsetek jedynie do wysokości odsetek maksymalnych.

Zabieg ten miał na celu wyeliminowanie możliwość zastrzegania przez strony w pożyczkach odsetek nadmiernie wygórowanych tzw. lichwiarskich.

Umowa została zawarta w 2013r. a więc w czasie kiedy wskazana wyżej regulacja już obowiązywała.

Za wskazane w pozwie okresy za które powód dochodzi odsetek mogły być naliczone odsetki maksymalne w następujących kwotach:

1. Kalkulator odsetek maksymalnych

kwota zobowiązania:	150.000,00 PLN
termin zapłaty:	21.07.2013, niedziela
uiszczenie zapłaty:	20.08.2013, wtorek
Uwaga! Termin zapłaty przypada na niedzielę zatem zostaje przeniesiony na 22.7.2013, poniedziałek.

od - do	liczba dni	stawka	kwota
23.07.2013 - 20.08.2013	29	0.16	1.906,85
razem odsetek do zapłaty:			1.906,85

2. Kalkulator odsetek maksymalnych

kwota zobowiązania:	150.000,00 PLN
termin zapłaty:	21.08.2013, środa
uiszczenie zapłaty:	20.09.2013, piątek

od - do	liczba dni	stawka	kwota
22.08.2013 - 20.09.2013	30	0.16	1.972,60
razem odsetek do zapłaty:			1.972,60

3. Kalkulator odsetek maksymalnych

kwota zobowiązania:	150.000,00 PLN
termin zapłaty:	21.09.2013, sobota
uiszczenie zapłaty:	20.10.2013, niedziela

od - do	liczba dni	stawka	kwota
22.09.2013 - 20.10.2013	29	0.16	1.906,85
razem odsetek do zapłaty:			1.906,85

4. Kalkulator odsetek maksymalnych

kwota zobowiązania:	150.000,00 PLN
termin zapłaty:	21.10.2013, poniedziałek
uiszczenie zapłaty:	20.11.2013, środa

od - do	liczba dni	stawka	kwota
22.10.2013 - 20.11.2013	30	0.16	1.972,60
razem odsetek do zapłaty:			1.972,60

Zatem za pierwsze trzy miesiące wskazane w pozwie kwota 3.000zł ustalonych umownie odsetek przekraczała ustawowe odsetki maksymalne.

Odnośnie czwartego wskazanego w pozwie miesiąca kwota ustalonych w umowie odsetek również przekracza odsetki maksymalne, jednakże kwota tych odsetek dochodzona pozwem tj.1.000zł mieści się w granicach odsetek maksymalnych.

Mając powyższe na uwadze zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę łączną odsetek umownych 6.786,30zł i w pozostałej części powództwo oddalono.

Sąd nie zezwolił ostatecznie na złożenie przez pełnomocnika pozwanego dodatkowego pisma procesowego. Składając wniosek o zezwolenie na złożenie pisma pełnomocnik faktycznie nie przygotował tego pisma procesowego i nie mógł go złożyć. Faktycznie zatem złożenie pisma procesowego powodowało by konieczność odroczenia rozprawy na której postępowanie dowodowe zostało zakończone.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art.100 kpc uznając iż powód uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania a ponadto zarówno kwota dochodzona pozwem jak i zasądzona wyrokiem zarówno co do poniesionej opłaty jak i wynagrodzenia pełnomocnika mieści się w tych samych granicach.