Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Iławie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Iława, dnia 8 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Iławie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jerzy P. Skuza

Protokolant: sektr. Norbert Engler

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2017 r. w Iławie

na rozprawie sprawy z powództwa H. (...) w K.

przeciwko U. K., H. K. (1)

- o zapłatę

I.  oddala powództwo w stosunku do poznawanego H. K. (1)

II.  umarza postępowanie w stosunku do pozwanej U. K.,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego H. K. (1)kwotę 1817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej U. K. kwotę 1817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód H. (...) z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych U. K. i H. K. (1) kwoty 8.929,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnianie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa .

W uzasadnieniu powód wskazał, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez stronę pozwaną umowy z wierzycielem pierwotnym w dniu 10.11.2010r. Strona pozwana nie wywiązała się z warunków umowy , co spowodowało zakończenie umowy stron. W dniu 28.10 2015r. wierzyciel pierwotny Bank (...) Spółka Akcyjna dokonała przelewu wierzytelności na rzecz powoda .

Sąd Rejonowy w Iławie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 24 marca 2017r. w całości uwzględnił roszczenie powoda wraz odsetkami i kosztami procesu . Pozwany H. K. (1) i U. K. złożyli od tego nakazu sprzeciwy , zaskarżając go w całości i zarzucili brak legitymacji czynnej strony powodowej oraz niewskazanie terminu wymagalności wierzytelności , tym samym zasadności roszczenia . Pozwany H. K. (1) ponadto zakwestionował fakt nabycia wierzytelności przez powoda . W związku z powyższym pozwani wnieśli o oddalanie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz każdego z pozwanych zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych i opłat od pełnomocnictw.

W odpowiedzi na sprzeciw powód cofnął powództwo w stosunku do pozwanej U. K. . Podtrzymał swoje powództwo w stosunku do pozwanego H. K. (1), wnosząc o zsadzenie kwoty 8929,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnianie oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych dodatkowo podnosząc, iż umowa kredytu gotówkowego została wypowiedziana pismem z dnia 21.02.2013r.

Pozwani na rozprawie w dniu 8 marca 2017r. podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia podając, iż po złożeniu sprzeciwu okazało się , że w stosunku do pozwanych prowadzone jest postępowanie egzekucyjne na podstawie BTE , który dotyczy umowy kredytu (...) , na którym powód opiera swoje roszczenie . Po zapoznaniu się z aktami Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostródzie – A. K. Km585/13 i uzyskaniu odpisu BTE , pozwani ustalili, że umowa kredytu została wypowiedziana 2 kwietnia 2013r. Pozwani wnieśli o dopuszczenie dowodów z odpisu BTE , odpisu postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności BTE oraz o zajęciu wierzytelności .

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwani H. K. (1) i U. K. zawarli z Bankiem (...) Spółką Akcyjną w K. w dniu 5.11.2010r. umowę kredytu numer (...) , która została wypowiedziana przez bank pismami z dnia 21.02.2013r. ze skutkiem na 2 kwietnia 2013 r. ( dowód: wypowiedzenia k. 65-66, umowa k.8-11) .

W dniu 15 kwietna 2013r. Bank (...) Spółka Akcyjna wystawiła Bankowy Tytuł Egzekucyjny nr (...), który stwierdzał wymagalne zadłużenie w wysokości 18.960,93 zł obciążające solidarnie H. K. (1) i U. K. z tytułu zaciągniętego kredytu – umowy nr (...) z dnia 5.11.2010r. Przedmiotowemu tytułowi Sąd Rejonowy w Iławie postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2013r. w sprawie I Co 497/13 nadał klauzulę wykonalności (dowód; BTE k.81 i postanowienie k.92) . Na podstawie tego tytułu wykonawczego jest prowadzone z wniosku Banku (...) Spółki Akcyjnej w K. postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 14585/13 przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostródzie ( dowód zajęcie wierzytelności k.80).

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 28.10.2015r. zawartej pomiędzy Bankiem (...) Spółką Akcyjną w G. a H. (...) z siedzibą w K. powód nabył wierzytelność w kwocie 8442,35 zł obciążającą pozwanych ( dowód: umowa k. 67-65).

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sadu stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości. Nie wątpliwym jest, iż pomiędzy pozwanymi a Bankiem (...) Spółką Akcyjną w K. w dniu 5.11.2010r. została zwarta umowa kredytu numer (...), która wskutek nie wywiązywania się przez pozwanych z obowiązku spłaty kredytu, została wypowiedzenia pismami z dnia 21.02.2013r. ze skutkiem na 2 kwietnia 2013. Jak również nie budzi wątpliwości fakt, iż Bank wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny nr (...) , który stwierdzał wymagalne zadłużenie w wysokości 18.960,93 zł obciążające solidarnie H. K. (1) i U. K. z tytułu zaciągniętego kredytu – umowy nr (...) z dnia 5.11.2010r. któremu Sąd Rejonowy w Iławie postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2013r. w sprawie I Co 497/13 nadał klauzulę wykonalności. Na podstawie tego tytułu wykonawczego zostało wszczęte na wniosek Banku (...) S.A. postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ostródzie. Żadna ze stron nie zakwestionowała przedmiotowego stanu faktycznego.

Sąd w pełni podziela stanowisko strony pozwanej, że dochodzone roszczenie uległo przedawnieniu. Powód dołączył do sprawy wypowiedzenie umowy kredytowej , którego skutek upływał z dniem 02.04.2013r. Również z Bankowego Tytuł Egzekucyjny wystawionego w dniu 15.04.2013 r. wynika wymagalność roszczenia w stosunku do pozwanych.

Należy podkreślić, iż zgodnie art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Niewątpliwym jest w sprawie, iż roszczenie powoda związane jest z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Bank (...) Spółkę Akcyjną w K. . Zatem okres przedawnienia w takim przypadku wynosi 3 lata. Należy wskazać, iż po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia ( art.117 §2 kc). Jak wynika z dołączanego wypowiedzenia roszczenie obciążające pozwanych było wymagalne na dzień 02.04.2013r. Zatem można zasadnie przyjąć , iż trzyletni okres przedawnienia upłynął z dniem 02.04. 2016 r. Powództwo do Sądu zostało wniesione 17 marca 2017r. , a zatem po upływie terminu przedawniania.

Odnosząc się do problemu ewentualnego przerwania biegu przedawnienia spowodowanego wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego (art. 123 § 1 pkt 2 kc ) należy podkreślić, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016r. IIICZP 29/16 nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (art. 123 § 1 pkt 2 kc). W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy wskazał , że czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem.

W przedmiotowej sprawie nabywca wierzytelności nie jest bankiem , a funduszem sekurytyzacyjnym , a zatem nie może skorzystać z przywilejów wynikający z bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Dodatkowo należy podnieść , iż zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017r. III CZP 17/17 wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem.

Należy wskazać, iż skuteczne podniesienie zarzutu przedawnienia jest wystarczające do oddalenia powództwa bez potrzeby ustalenia, czy zachodzą wszystkie inne przesłanki prawnomaterialne uzasadniające jego uwzględnienie, a ich badanie w takiej sytuacji staje się zbędne ( patrz -uzasadnienie uchwały pełnego składu IC SN z dnia 17 lutego 2006 r. III CZP 84/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 114).

Dlatego też Sąd oddalił powództwo w stosunku do pozwanego H. K. (1) .

Zgodnie z art. 203 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku(§ 1). Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego(§ 2). Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa(§ 4).

Powód cofnął pozew w stosunku do pozwanej U. K. . Pozwana wyraziła zgodę na cofnięcie powództwa . Jednakże wniosła o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych . Czynność ta, w ocenie Sądu, nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani nie zmierza do obejścia prawa. Dlatego też Sąd umorzył postępowanie w stosunku do pozwanej .

Niewątpliwym jest w sprawie, iż cofnięcie pozwu nastąpiło już po wniesieniu przez stronę pozwaną sprzeciwów . Sprzeciwy został przygotowany przez profesjonalnych pełnomocników . Każdy z pozwanych był reprezentowany przez innego pełnomocnika, który przygotował sprzeciw, złożył swoje pełnomocnictwo , co niewątpliwe wiązało się z koniecznością poniesienia przez pozwanych odpowiednich kosztów.

W myśl zasady zawinienia oraz odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażonej w art. 98 § 1 kpc, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Szczególną regulację zwrotu kosztów postępowania przez współuczestników zawiera art. 105 § 1 i 2 kpc. Zgodnie z § 1 tego przepisu, współuczestnicy sporu zwracają koszty procesu w częściach równych. Sąd może jednak nakazać zwrot kosztów odpowiednio do udziału każdego ze współuczestników w sprawie, jeżeli pod tym względem zachodzą znaczne różnice. W myśl § 2, na współuczestników sporu odpowiadających solidarnie co do istoty sprawy sąd włoży solidarny obowiązek zwrotu kosztów. Jednakże regulacja ta dotyczy wyłącznie zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi przez stronę przegrywającą. Ma ona zatem zastosowanie jedynie w odniesieniu do sytuacji, w której współuczestnictwo występuje po stronie przegrywającej proces, nie zaś w sytuacji odwrotnej, tj. gdy współuczestnictwo zachodzi po stronie wygrywającej. W takim wypadku zastosowanie mają ogólne zasady o kosztach procesu i każda ze stron wygrywających proces ma prawo żądać zwrotu kosztów niezbędnych do celowej obrony (por. orzeczenie SN z dnia 18 grudnia 1950 r., C. 181/50, NP. 1951, nr 11, s. 46).

Pozwani w swoich sprzeciwach wnieśli o zasądzenie zwrotu kosztów procesu na swoją rzecz . Dlatego też Sąd w oparci o art. 98 § 1 i 3, 99 kpc przy zastosowaniu § 2 punkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych zasądził od powoda na rzecz każdego z pozwanych wynagrodzenia pełnomocników w kwotach po 1800 zł oraz opłaty skarbowe skarbowa od pełnomocnictwa po 17 złotych .